فصل پرواز




فصل پرواز پرستوهاي نور
مي بره مارو به اون روزهاي دور
ميباريد از آسمون پولك و ياس
فكر ميكرديم همه دنيا مال ماست
خوش نشستي به دل منتظرم
گفتي پا به پام مياي هرجا برم
ولي تو نشستي توي نيمه راه
نگو به عقوبت كدوم گناه
دل به دريا زدي اما بي هوا
زیر و رو شد همه چی با یه خطا
سرنوشت رو ديگه سرزنش نكن
حالا كه شدي گرفتار بلا
گله كم كن پرشكسته كه نمرده شوق پرواز
آسمون نرفته از ياد با دوبال من كن آغاز
قانون زندگي اينه با كسي شوخي نداره
كمر همت و بستي حالا يا علي دوباره
ابر غفلت پر رگبار غمه
هنوزم قصه سيب و آدمه
واسه جبران شكستن يه دل
قد كهكشون پشيموني كمه
راه نداره به دل من هركسي
نشو تسليم غم دلواپسي
روی جاده هاي عبرت پابذار
بيا با من تا به دريا برسي

/س